|
Sot je shum larg meje
Rri ulur pran dritares ,jasht filloi te bjer shi ,kam menduar shum per ty keto dit mund te then se me mungon shum .sa shum mendime me vijn ne kok dhe sille rrotull eshte kujtimi yt shpesh me duket se do te hysh ne der me buzqeshjen tende si te mos kishe ikur kurr . e di mir nje gje faji dhe pendimi me ndjekin . Perse ... perse nuk te thash sa shum te doja?
Sot je shum larg meje, deshiroj shum te merrja doren tende dhe te ulesha bashk me ty ,pa then asnje fjal me goj dhe te te thosha gjithcka me zemer . Ne fakt , me jep ankth kjo largesi dhe po te mundja ne ket moment do te isha ne krahun tend ,te te thosha se je shum e nendeshishme per mu dhe te adhuroj se tepermi . Edi se pse nuk te kam than asnjehere ? pergjigja eshte e thjsht ,sepse mendoj se fjalet ishin teper . Po vuaj shum qe nga ikja jote , me dhemb ne shpirt qe nuk jam afer teje ,sepse sepse nuk te thash kurr at se sa te doja , prandaj edhe sot po e shkruaj ket leter .
Kam nevoj te qaj , te shfryhem njeher e pergjithmon . sepse ,ne qoftse vazhdoj para tjeterve te dukem se jam mir ,se asgje nuk me poepukon trishtimin qe ma le ti , do tme shkatrroj qdo dit e me shum .pse nuk kthehesh tash Huh? kam nevoj per ty .. do te isha shum i lumtur po te shihja perdit parasqyrimin tim ne syt e tu , te degjoja zerin tend teksa shqipton emrin tim , te thithja ajrin qe thit ti dhe vetem me keto do te ndihesha dhe do te siguroja qe do te ndihesha i lumtur . Ne qoft se lexon ket leter , do ta shohesh se qdo fjal e shkruar ne te eshte nje lot dhe frymarrje dashurie per ty . edhe pse kam nje bindje se ndoshta keta rreshta ske per ti lexuar kurr .
Sa mir do te ishte sikur ta kisha shkruar me par ket leter , sepse nuk do te ikja kurr pa e ditur sa te doja
Dite vjeshte......
Nje rruge e shkrete....
shume gjethe te vyshkura shtruar
si nje qilim vjeshtor plot trishtim
nje ere e thate me perplaset fytyres
shume ftohtesi me sjell
Ne kete dite Tetori dicka ndodhi...
Se ndjej egersine e natyres pasi..
skutat e shpirtit tim jane ndezur
si vullkane te shumte, ku llava
si nje lum i marre merr cdo ndjenje
qe del perpara. Eeshte egersia, krenariae thyer
humbja dhe se fudni dashuria e lenduar. Pse duhet te
ndodhte, Pse?
Eshte pyetja qe me persekuton
qe nga momenti qe morra ate telefonate
e cila shkundi pemen e dahsurise sime te paster,
ku cdo frute ra pa jete ne tokene copetuar
nga korrupsioni imoral.
Ai ze me kumbon akoma, me ndjek me sy hapur, ne
enderr, kudo.
Ai njeriu qe i dhurova zemren time shpirtin tim,
kohen time, me theu ne bese. Mbylli me force librin
e dashurise sone pa pyetur, pa pandehur dhe gervishi
cdo kapitull te saj. Pse, pse , pse me kumbon si nje refren i forte Rocku qe kalon cdo limit me nje shpejtesi sketerre.
Dritherimat e trupit akoma i ndjej, qenien time
te shtypur ne nje imazh bardhe e zi e shoh,
kur ajo lajmeroi ne telefon, "I'm pissed at you!! Dont talk to him anymore!!!. Ishte sikur melodia e jetes sime u shkeput dhe cdo tingull ndaloi, qetesia therese nxiste me shume rrahjet e zemres qe po dilte nga kraharori si nje kal i terbuar, deshte lirine, hapesiren per te jetuar por ishte vone. Cdo gje u erresua, degjova zerin tim qe morri komande dhe mesazhin qe perpunoi, "Ypu deal with him as for me i am done with him long time ago!" Dhe mbyllja e receptorit me pas si nje akt i pakontrollueshem. Spyeta kush ishte, perse ma bente mua kete gjest por ishte nje femer e irrituar , e ere ne moshe, ndoshta adoleshente qe deshte te pronezonte dike qe une ejetoja dhe me perkiste mua per nje kohe te gjate.
Euforia u shnderruar ne dhimbje, lot pa fund qe merrnin me rrjedhen etyre gishterinjt e mi te ftohte nga era e cmendur kembet me conin ne drejtim te paditur, e rrisnin ritmin e tyre si ne nje gare ku trofeu do te ishte shkaterrimi.
Por une eksiha marr goditjen tashmeajo cngelej ishte perfundimi im. Sdija cte beja, imazhet e momenteve te kaluara bashke me shkonin si nje film pa muzike, pa ndjenje, lotet u zevendesuan nga nje ngurtesim, perqendrimi ne nje vend te caktuar dhe e vecuar nga cdo gje e gjalle rreth meje. Mneodja se telefoni do binte, do degjoja zerin e tij por intuita me kishte genjyer kesaj here, prisja buze krevatit si nje femij qe pret gjoksin e nenes te ushqehet por asgje........ qetesia varr me tmerronte, me ritkhente ngjarjen e asaj dite. Mendja me punonte si nje formular shkencor duke kerkuar pergjigje, Pse ma beri keshtu? Cte kisha bere valle? Pyetje te pafundme qe me fusnin ne nje vorbull te pafund konfuzioni,une isha vetem, e dermuar, e lenduar por mbi te gjitha e thyer ne krenari. Mu thye ajo gje qe askush sarrinte ta prekte, ma burgosi, gozhdoi si nje krisht, e vari e dogji si nje Zhan Dark.
E doja? Jo, nese e doja sdo ta lija te lire. E adhuroja? Jo te gjithe qenien e tij mbase natyren e qeshur. Kisha nevoje per te? Po, ai erdhi atehere kur une dnjeja boshllek, desha nje fare ngrohtesie. Por cte jete valle qe me lidh me kete qenie kaq mizore, Ah po, raporti qe ndertuam qeshjet , lotet.
Serish jam vetem, e plagosur, carmatosur nga cdo imunitet social, shpirteror , shendetsor. me neveritet fjala "buke", me neveritet akti "te qesh", e urrej te ndjerit "gjume", kam dal nga cdo faze njerezoredhe kam krijuar nje "guacke mbrojtese" qe eshte larg njerezve, jetes, eshte brenda dhe vetem brenda dhimbjes sime.
Kane kaluar 4 dite, zeri i tij akoma ska trokitur ne veshet e mi, tani cdo shprese po tretet, ai sdo marr kushedi nga eshte duke ecur, qeshur, folur, me ke? Ajo qe vret me shume eshte serish. Pse ma shperbleu keshtu, pse theu ate gje te shtrenjte te jetes sime. I dhurova shume kehsilla, ngrohtesi, vend ku te qante hallet dhe vjen nje dite si per ironi te fatit e ben zemren gure, me hedh tutje si nje leter pa vlere. Me kujtohet nata e fundit me te, thote te dua te dua pa rreshtur duke kafshuar puthjen time ne marrezine e pijes dhe e besoj me shume se cdo here tjeter por ploti i kesaj historie mbyllet, sperfundon si nje film Holliwoodian, happily ever after, por nje telefonate e shnderron nje lidhje kaq te bukur me shpejtesine e drites ne nje te shkuar. Ajo e shkuar akoma me ndjek pas si nje fantazme qe sgjen qetesi, duke me torturar ne lengimin tim dhe smund ta ngushelloj, nje perqafim ti afroj , se ajo jam une.
Jtea vazhdon dhe oret kalojne, dhe e di se rete do shkojne nje dite dhe dielli do ndricoj serish, por tek tuk ndonje pike shiu ne ajer do lag faqen time e do me sjell dhimbjen e nje dite vjeshte. Diten kur mu thye krenaria e bashke me te besimi tek njeriu....
Te duash eshte te vuash, por ska gje me te bukur sesa vuajtja per dashurine e paster e te sinqerte..
Largèsia...i rrit zjaret...rrit xhelozinè...rrit dashurinè...
Veprimi mè i bukur i dashurisè qè mund tè ndèrmerni nuk èshtè veprimi i parashèrbimit tè tè tjerève.Kur i ndihmoni dhe shèrbeni dikuj,juve e mbèshtetni,e ngushèlloni,i ofroni lehtèsim dhe mbèshtetje...megjithatè,kur do ta shikoni nè bukurinè dhe mirèsinè e brendshme origjinale tè tij,ju e transfromoni dhe pèrsèri e krijoni...pra,largèsia krijon nji lèmsh shpesh tè èmbèl..e shpesh lèmshin e mbushni me xhelozi...largèsia ashte e aftè pèr shumcka...ju nganjiherè mendoni gjatè....lodheni me vetmi e mednime gjetiu...dhe shpesh thoni "s'duroj dot mè"...
krijoni shpesh mendime tè kota...pèr njeriun e zemres...ku ndodhet?cbèn? me kan rri?ku prehet?ku buzèqesh?ku cmallet?...ju mbytin mendimet e lèmshi sa vin e mè shumè sillet e mbèshtillet...
Gjeja e pare qe ndjehet, eshte frika e humbjes se kontaktit me tjetrin, ndjeheni si molla e ndare ne dy pjese. Dhe gjithcka duket sikur erresohet. Filloni te mendoni se, per nje arsye apo tjeter, nuk do te jete e mundur te shiheni shpesh. Kur te doni te merrni nje vendim te rendesishem, nuk do te keni mundesi ta diskutoni me te deri naten vone, sic keni bere deri tani. Pastaj, ekziston edhe ajo frika tjeter: xhelozia. Ç'bote te re do te zbuloje ai, me mijera kilometra larg teje? Sic dihet, te rejat te magjepsin gjithmone. Dhe ndoshta, keni frike se mund t'ju lere menjane...
Tani pèrpiquni qè atè njeri ta kujtoni si herèn e parè..pa lejuar tek ju tè ndikojnè pèrvojat qè pèr ta ndèrkohè i keni fituar,qoftè tè mira apo tè kèqija.pèrpiquni ti gjeni edhe ato gjèra qè mbase i keniharuar pèr shkak tè afèrsisè me tè...sepse afèrsia lind zakon...lodhje...shkurtpamèsi...mèrzitje...pra gjèrat nuk janè tè freskèta...ndèrsa nga largèsia ju pas largimit i freskoni dhe mè shumè dhepse ndjeni mungesè e dhimbje pèr tè...
LARGESIA MUND TE VRET SHPIRTIN...POR JO EDHE NDJENJAT...ehhh te te kisha TASH prane,shume gjera kam per te te thene,ne flasim ne telefon ne msn,cdo dite...shihemi...cmallemi,por jo,jo nuk cmallemi sa duhet,ndryshe eshte kur te shoh ne sy dhe me sheh ne sy dhe i themi njeri-tjetrit po te njejtat fjale,po te njejtat gjera po jo kane tjeter vlere kur ti them ne sy...ti shpirti i shpirtit tim,thone ti je larg po..ti...si mund te jesh larg kur te kam shume afer,ja ketu,mu ketu ne zemren time,ka D*cka me afer se zemra?une te shoh moj cdo nate ne enderr te shoh..hejj edhe rruges kur eci para sysh me del hija jote,joo nuk jam cmendur,JO,eshte dashuria per ty qe me ben te tille.Mbase ata qe jane rrotull meje nuk me kuptojne,po nuk ua ze per te madhe,them...ndoshta nuk e kan provuar se c'eshte dashuria,c'eshte malli,c'eshte...c'eshte qe te te zere gjumi duke menduar se te kam prane e te zgjohem ne mengjes duke te te kerkuar se ende je aty.Un KAM MALL...PER TY
Naten e mire...shihemi ne enderr...
|
