| I thashė zemrės, je nė risk,
Kur kaq fort ti rreh!
Pse tė trembem, thotė zemra,
Ndjenjat pse ti fsheh...?!
Sa pandehma, iluzione,
Gracka fati ngreh?!
Zemra ime, dashuria,
Ėshtė pije qė deh...!
Me shigjeta helmatuese,
Tė godet e ti ssheh...
Le tė gjuajnė, gufon zemra,
Smė vdes ai helm...!
Dhimbjen kur unė thellė ndjej
Botės pse tia fsheh,
Ēfarė mė shumė se dashuria,
Na merr mendtė, na deh!
Sėshtė e thjeshtė tė dish tė bėsh.
Shpesh ti sdi se ēbėn e dashur!
Ēdoje qė ishe ngritur si nė ethe,
ēdoje qė vije ashtu tek unė?
Kishe kėputur ca lule nė kopėsht,
kishe ndėrruar tualet e krehje flokėsh,
kishe marrė me vete dy sy tė shndritshėm plot mall.
Nė jakėn e xhaketės nė vend tė njė luleje,
kishe vėnė njė sqep skifteri xanxar.
Ah, sishe as grua, as vajzė e vogėl atė ēast,
ishe njė hutim plot ditė e gaz.
Ishe njė shpirt i mbushur me frikė,
njė zemėr drithėruese me natė e me dritė.
Eja pra, tė thashė, mbėshtetma kokėn tani,
mbushmi supet me ujėvarėn e flokėve,
dhe puthmė nėse erdhe pėr tė mė puthur,
dhe ēelma shpirtin, nėse erdhe pėr tė ma ēelur.
|
