| Rrjeta e Dashurisė
Dite vjeshte
Nje rruge e shkrete
. shume gjethe te vyshkura shtruar si nje qilim vjeshtor plot trishtim nje ere e thate me perplaset fytyres shume ftohtesi me sjell Ne kete dite Tetori dicka ndodhi
Se ndjej egersine e natyres pasi.. skutat e shpirtit tim jane ndezur si vullkane te shumte, ku llava si nje lum i marre merr cdo ndjenje qe del perpara. Eeshte egersia, krenariae thyer humbja dhe se fudni dashuria e lenduar. Pse duhet te ndodhte, Pse? Eshte pyetja qe me persekuton qe nga momenti qe morra ate telefonate e cila shkundi pemen e dahsurise sime te paster, ku cdo frute ra pa jete ne tokene copetuar nga korrupsioni imoral. Ai ze me kumbon akoma, me ndjek me sy hapur, ne enderr, kudo. Ai njeriu qe i dhurova zemren time shpirtin tim, kohen time, me theu ne bese. Mbylli me force librin e dashurise sone pa pyetur, pa pandehur dhe gervishi cdo kapitull te saj. Pse, pse , pse me kumbon si nje refren i forte Rocku qe kalon cdo limit me nje shpejtesi sketerre. Dritherimat e trupit akoma i ndjej, qenien time te shtypur ne nje imazh bardhe e zi e shoh, kur ajo lajmeroi ne telefon, Im pissed at you!! Dont talk to him anymore!!!. Ishte sikur melodia e jetes sime u shkeput dhe cdo tingull ndaloi, qetesia therese nxiste me shume rrahjet e zemres qe po dilte nga kraharori si nje kal i terbuar, deshte lirine, hapesiren per te jetuar por ishte vone. Cdo gje u erresua, degjova zerin tim qe morri komande dhe mesazhin qe perpunoi, Ypu deal with him as for me i am done with him long time ago! Dhe mbyllja e receptorit me pas si nje akt i pakontrollueshem. Spyeta kush ishte, perse ma bente mua kete gjest por ishte nje femer e irrituar , e ere ne moshe, ndoshta adoleshente qe deshte te pronezonte dike qe une ejetoja dhe me perkiste mua per nje kohe te gjate. Euforia u shnderruar ne dhimbje, lot pa fund qe merrnin me rrjedhen etyre gishterinjt e mi te ftohte nga era e cmendur kembet me conin ne drejtim te paditur, e rrisnin ritmin e tyre si ne nje gare ku trofeu do te ishte shkaterrimi. Por une eksiha marr goditjen tashmeajo cngelej ishte perfundimi im. Sdija cte beja, imazhet e momenteve te kaluara bashke me shkonin si nje film pa muzike, pa ndjenje, lotet u zevendesuan nga nje ngurtesim, perqendrimi ne nje vend te caktuar dhe e vecuar nga cdo gje e gjalle rreth meje. Mneodja se telefoni do binte, do degjoja zerin e tij por intuita me kishte genjyer kesaj here, prisja buze krevatit si nje femij qe pret gjoksin e nenes te ushqehet por asgje
.. qetesia varr me tmerronte, me ritkhente ngjarjen e asaj dite. Mendja me punonte si nje formular shkencor duke kerkuar pergjigje, Pse ma beri keshtu? Cte kisha bere valle? Pyetje te pafundme qe me fusnin ne nje vorbull te pafund konfuzioni,une isha vetem, e dermuar, e lenduar por mbi te gjitha e thyer ne krenari. Mu thye ajo gje qe askush sarrinte ta prekte, ma burgosi, gozhdoi si nje krisht, e vari e dogji si nje Zhan Dark.
E doja? Jo, nese e doja sdo ta lija te lire. E adhuroja? Jo te gjithe qenien e tij mbase natyren e qeshur. Kisha nevoje per te? Po, ai erdhi atehere kur une dnjeja boshllek, desha nje fare ngrohtesie. Por cte jete valle qe me lidh me kete qenie kaq mizore, Ah po, raporti qe ndertuam qeshjet , lotet. Serish jam vetem, e plagosur, carmatosur nga cdo imunitet social, shpirteror , shendetsor. me neveritet fjala buke, me neveritet akti te qesh, e urrej te ndjerit gjume, kam dal nga cdo faze njerezoredhe kam krijuar nje guacke mbrojtese qe eshte larg njerezve, jetes, eshte brenda dhe vetem brenda dhimbjes sime. Kane kaluar 4 dite, zeri i tij akoma ska trokitur ne veshet e mi, tani cdo shprese po tretet, ai sdo marr kushedi nga eshte duke ecur, qeshur, folur, me ke? Ajo qe vret me shume eshte serish. Pse ma shperbleu keshtu, pse theu ate gje te shtrenjte te jetes sime. I dhurova shume kehsilla, ngrohtesi, vend ku te qante hallet dhe vjen nje dite si per ironi te fatit e ben zemren gure, me hedh tutje si nje leter pa vlere. Me kujtohet nata e fundit me te, thote te dua te dua pa rreshtur duke kafshuar puthjen time ne marrezine e pijes dhe e besoj me shume se cdo here tjeter por ploti i kesaj historie mbyllet, sperfundon si nje film Holliwoodian, happily ever after, por nje telefonate e shnderron nje lidhje kaq te bukur me shpejtesine e drites ne nje te shkuar. Ajo e shkuar akoma me ndjek pas si nje fantazme qe sgjen qetesi, duke me torturar ne lengimin tim dhe smund ta ngushelloj, nje perqafim ti afroj , se ajo jam une. Jtea vazhdon dhe oret kalojne, dhe e di se rete do shkojne nje dite dhe dielli do ndricoj serish, por tek tuk ndonje pike shiu ne ajer do lag faqen time e do me sjell dhimbjen e nje dite vjeshte. Diten kur mu thye krenaria e bashke me te besimi tek njeriu
.
Te duash eshte te vuash, por ska gje me te bukur sesa vuajtja per dashurine e paster e te sinqerte
.
Lamtumirė Dashuria ime
Ne enderr si nje mankth me vjen. Qan, qesh dhe luan me mua
Iken vjen pa me then asnje fjale. Tashme ke ikur
Por kur do te vish perseri? Ndoshta neser
? Po nuk erdhe neser
? Ndoshta pasneser
Dhe e di qe do vish dhe te pres me lot ne sy
Vall me te vertet do te vish pa ikur perseri?! Ike duke me dhuruar dhimbjen si kujtim
Edhe pse se doja duhet ta pranoja. Tashme vetem per dicka te falenderoj
Se ti me mesove cishte dashuria. Faleminderit per gjithcka, qofte dhimbje lot nete pa gjum gezime dashuri
Nese svjen ne kete bote
Nje cope parajse do ta ruaj per ty une tani nuk e di se cpo ndodh pa ty qe nga dita e ndarjes sone lotet kane zene vend ne syte e mi. nuk mundem ti ndal dot edhe pse e di dhuem mire qe jane te pa merituar. me kujtohen shume gjera njehohesisht
shume momente qe nuk mund ti harroj shume caste qe me bejne te vuaj. mendova se ndarja do me bente te te harroja por nuk po ndodh aspak keshtu. perkundrazi! ajo po me ben te te dua me shume po me shton me shume ate mall te zjarrte qe kisha kohe qe e ndjeja. e di mire qe po mundohesh te ndertosh nje jete te re atje
larg nga te gjithe nga gjithcka dhe nga une.. te uroj me gjithe forcen e shpirtit te jesh e lumtur
ndoshta kete fat te ka rezervuar jeta! por kur ti te jetosh ate jete te re kur te kesh prane dike tjeter ktheje edhe njehere koken nga e shkuara
me co njeher neper mend sepse kujtimi im nuk eshte vrases per ty
ajo do te jete thjesht nje aventure e bukur e moshes! mos u mendo se sime bere te vuaj aq shume as mos u pendo! rri e qete sepse une te dua me gjithe shpirt e te kam falur gjithcka
vetem mendo se dikur kam qene e shkuara jote se zemren time ta fala krejtesisht ty! do te ndihesha me mire nese ti nje dite do te ndjeje pak nostalgji per ndjenjen tone qofte edhe per nje cast te vetem. Vetem mendo se diku larg hapesires qe na ndan eshte nje shpirt qe vuan per ty qe do te te prese perjetesisht! eh! malli me ka mbytur
ne cdo cast me del fytyra jote. me kumbojne ne vesh fjalet dhe premtimet e tua! ne cdo enderr me shfaqesh duke buzeqeshur sapo zgjohem kuptoj se ishte thjesht enderr e bukur dhe me pas trishtohem
qaj mbytem me lot se me duket sikur keshtu do te kthej serisht por ky eshte vetem nje pretekst per te jetuar ne genjeshtra per tu shmangur realitetit te hidhur qe po me shkaterron pak nga pak. tani jemi vertdet larg dhe une prane kam vetem kujtimet e cdo dite qe kemi kaluar bashke
prane kam vetem mallin qe me djek e pervelon ashtu si llava e nje vullkani qe shkaterron cdo gje qe ka perpara. ashtu dhe malli qe kam per ty nuk po me le te jetoj jeten time me ben te hedh poshte cdol mundesi per te qene i lumtur
ndoshta heren tjeter qe do te shihemi do te kesh ne krah dike tjeter dhe nga une ndoshta sdo ti kthesh syte as per te me pershendetur. ndoshta do te kesh harruar se dikur kam ekzistuar ne jeten tende dhe kjo do te jete tronditja qe do te me shkaktoje me shume dhimbje
e megjithate une do te jem serisht ai qe do te shoh nga larg lumturine tende por kurre nuk do te behem nje i trete ne lidhjen tuaj sepse ti ndoshta do te ndjesh per ate pasion te mallshem qe me bere ta jetoj vetem ti
une nuk dua te vuash e te ndjesh te njejten dhimbje te cilen dikur ma bere ta jetoja
une do te kenaqem vetem me lumturine tende sepse keshtu te pakten do te jem me i qete. duhet te mesohem me humbjen tende, me idene se nuk od te jesh kurre e imja, por nuk mundem te te mos mendoj qofte edhe per nje cast te vetem, sepse ti je kudo
ne cdo lot trishtimi je ti, ne cdo cast dhimbje je ti
je kudo , ne cdo pjese te qenjes sime, por teper larg dhe e pa arritshme
je thesari me i cmuar qe nuk munda ta kem kurre, mbreteresha e mbreterise DASHURIA ne te cilen nuk mund te jem as sherbetor
tani LAMTUMIRE pergjithmone dashuria ime e paarritshme! Lamtumire dashuria ime e pamundur
Rrjeta e Dashurisė
I kapur ngadale ne rrjeten e padukshme te mendimeve te castit qe fanepsen heshturazi mbrapa gjesteve, fjlaleve, shikimeve gati-gati te rastesishme detyrohesh te ulesh ne kolltukun lekundes te ndjenjave. I corjentuar nga dicka qe te mungon ne menyre therrese, te cilen per cundi nuk e ke patur kurre pyet veten si te ka lindur ai zjarr I fuqishem qe vazhdon te zmadhohet. Cfare eshte valle ai zjarr cudiberes qe shperthen me nje furi mbinatyrore neper vena duke te bere me te prekshem ndaj gjithckaje qe te rrethon, me te larte nga ana shpriterore e rizgjuar me nje tjeter fantazi te papermbajtur dhe plot nuance te reja? Sa shume te ndryshon ky zjarr, ky rebesh yjesh renes ne kthjelltesine e nje nate fantastike vjeshte. Te kap papritur duke te te lene pafjale , vetem me nje shije te embel mbi muze dhe nje arome te kendshme ne hunde. Valle kush e ndez kete zjarr ? Ne vete apo
? nje moment, nje cast i vetem dhe gjithcka ndyshon. Ashtu teper natyrshem pa asnje mangesi, pa asnje te mete. Ndoshta vetem me nje. Njerzimi. Valle njeriu eshte tpere primitiv per te kuptuar, per te asimiluar per te jetuar kete ndjenje kaq te holle? Disa kalojne ne hiperbolizim vetem te skeletit te gjymtuar, gjyshem te zbehte, gjysem misterioz, pa [erkur kompleksitetin, gjeresine apo thellesine e saj duke u perpjekur te shohin vetem ate qe i mjafton atyre per te pare. Dhe nje moment cekulibri heshtin. Te tjere te shtyre nga koncepte shtazarake dhe misherore bien ne degradim te tejskajshem aq konfuz sa mjafton per mos e kthyer me koken mbrapa per te ripare edhe nje here ylberin shumengjyresh qe katandiset ne nje cast te shkeputur kohe bardhe-zi. Fakt eshte se kur perballemi me te duket sikur asgje nuk mund te na ndihmoje. Duke filluar nga llogarite, kompromisat, rruget e shkurta, arsyetimet filozofike, sociologjike, llogjike, matematike, biologjike apo poetike. Asgje ! te pakten asgje e kriuar nga mendja apo dora e qenies me inteligjente qe esthe vertetuar se egziston. Njeriu. Supozimet jane nga me te shumtat, por fakt eshte qe akoma kane mbetur ne stadin e supozimit. Disa teper te thjeshta per tu besuar. Te tjera teper te kompikuara per tu kuptuar. Ndoshta nje dite do te kuptojme me shume. Pote germosh me thelle do te gjesh uje ». Kjo etja jone per te kuptuar dhe ditur po na mban gjalle. Por a jemi ne gati per shpjegimine e saj ? Ndonjehere me duket se kjo bote mbahet ne kembe nga fshehtesite. Po shpirti yne? Sa pikepyetje qe lindin, rriten, fshihen neper skutat apo qoshet e erreta, diku ne mes te absurdeve te jetes trondisin shpirtrat tane cdo dite? Cfare do te ishim ene pa to? Secili prej nesh ka nje lloj marifeti te tijin, per tu shmangur te pakten disa momente nga ajo te cilen guxoj ta quaj mbretereshe te ndjenjave pa u perpjekur te permbledh gjithe madheshtine e saj ne nje emer sepse nuk egziston ende nje fjale e tille. Ju zbuluat timin! Mos mendoni per tuajin se kam frike se do te pyesni veten dhe per sa kohe mund ta perdorni?
.
Histori Romantike
Dikush ka thėnė se jeta ėshtė njė ėndėrr dhe mė e keqja fillon kur fillon tė zgjohesh. Zgjimi ėshtė vdekja e shpejtė pasi ēdo gjė ėshtė iluzion. Unė nuk e besoj kėtė.Mendoj se ne futim nė jetėn tonė ėndrra pa fund, pasione e iluzione. Ka raste kur eci nė rrugė symbyllur duke i besuar instinkteve tė mia e pasioneve qė mė shtyjnė nė rrugėn e jetės duke me dhuruar buzėqeshje e njė zjarr tė brendshėm. Por unė jetoj vėrtet, ndiej .. nuk jam vetėm njė spektator pasiv nė kėtė skenė botėrore. Shekspiri e ka quajtur teatėr : njė iluzion pamor, mashtrim duke u shtirur si personazhe qė ndoshta nuk ekzistojnė fare po ne mendojmė se ekzistojnė. Ai ka jetuar shekuj mė parė kur pas maskave tė femrave nė teatėr fshiheshin meshkuj qė nuk dinin asgjė pėr botėn e femrės. Ajo botė e errėt e fshehur pas mureve e fustaneve tė gjatė e korseve mbytėse, botė e femrave kukulla qė linin nė duart e meshkujve gjithēka:jetėn e tė ardhmen e tyre. Po shpirti nuk blehet apo komandohet si njė makinė. Ka disa nyje qė prodhojnė shpresa e iluzione tė cilat askush nuk mund ti drejtojė. Natėn kur mbyllim sytė ne ėndėrrojmė pa i menduar ėndrrat, thjesht duam tė qetėsohemi , tė shplodhim trupin e mesa duket vetėm mes ėndrrash mund ta arrijmė paqen. Njė buzėqeshje krijohet nė buzėt e njoma tė trėndafilta tė njė foshnje kur lundron mes ėndrrash. Tė duket sikur bota ėshtė mė e bukur, sikur sheh dritė kudo e yjet shkėlqejnė mė tepėr atė natė, vetėm prej njė buzėqeshje tė pafajshme. Kur mendon pėr dashurinė tėnde, atė qė do mė tepėr nė kėtė botė, atė qė tė bėn tė qash e tė qeshėsh pėrsėri mes lotėsh, atėherė mendja jonė kalon si nė njė paradė tė vėrtetat dhe iluzionet qė i ke hedhur si njė mantel kėsaj dashurie. Asgjė nuk ėshtė perfekte nė kėtė botė asnjė person po fantazia e ky shpirt i pabesueshėm qė njeriu e ruan nga dallgėt e jetės si thesarin mė tė shtrenjtė, tė bėn ta besosh se idealja ekziston. Realja me tė vėrtetat e hidhura lihet mėnjanė njė ēast dhe e vė kokėn nė jastėkun e ndjenjave ..fillojnė tė krijohen imazhe tė thuren ėndrra tė kėndshme e ti mbulohesh nga njė gaz i brendshėm qė vetėm ti e sheh e ndjen. Edhe ajri bėhet plot aroma dhe sytė mbulohen nga njė mjegull lulesh e ngjyrash gati tė tejdukshme, ylbere tė pafundta e dritė ėngjėjsh. Iluzionet tė pushtojnė zemrėn dhe aty ke gjithēka tė nevojitet. Vjen dikush qė tė prek shpatullėn e tė pyet pėr diēka e zgjohesh. Sheh se je ulur diku e ndien ndoshta ftohtė. Jeta ėshtė kjo, zgjohesh nė njė moment. Mendja fillon tė punojė pėrsėri me llogjikėn dhe zbarkon nė realitet duke mbartur pak nga ai gaz i brendshėm lumturie. Flet e sytė tė shkėlqejnė, optimizmi tė jep njė dritė tė purpurtė nė fytyrė. Sa e lehtė ėshtė tė ndihesh mė mirė , mjafton njė dorė e vogėl iluzioni. Pėrfundimisht jeta tė duket jo aq e keqe. Unė qenkam I lumtur e nuk e dija?-pyet iluzioni yt, ai zėri i dytė qė ēdokush e ka brenda vetes. Ne jemi ujė, ajėr dhe ėndrra. Formula sekrete e krijimit tė njeriut. Sa i thinjur dhe i hidhur ėshtė ai shpirt i zbrazur nga ėndrrat. Fantazia vdes kur njeriu e dėbon vet dhe atė njėēik qė i mbetet brenda e vret me trishtim realiteti. Por jo gjithmonė vret realiteti. Ai tė dhuron shpresa. Hirushja e Borėbardha na kanė ndjekur nė fėmini me atė moralin e fitores sė tė mirės mbi tė keqen dhe ne ndjekim kėtė fill duke menduar: Po, dashuria fiton mbi urrejtjen, e mira mbi tė keqen, pse jo? Jeta ėshtė kaq e bukur sepse ka larmi. Ka hidhėrim po ka dhe gėzim, ka tė qara po ka edhe tė qeshura, ka hije po edhe dritė, ka pleqėri e vdekja po ka dhe fėmijėri e jetė. Jeta njė zhurmė midis heshtjes ka thėnė Isabel Allende. PO njė zhurmė plot tė papritura, iluzione nėn diell e pluhur yjesh. Nėse guxon jeto shijo pluhurin e yjeve, kupat e ėndrrave piji deri nė fund e lėsho njė pasthirrmė kėnaqėsie, trego ēfarė ndien e ndaje lumturinė. Lumturia ėshtė njė krijim i bukur i njeriut. Ka shume zhurmė brenda, shumė energji shumė fjalė tinguj shumė botė. Pihet nė doza tė vogla e ndarė mes njerėzish se e tėra njėherėsh tė vret. Shpirti i njeriut ėshtė aq i pafund po zemra ėshtė kaq e dobėt , kjo shoqeri ndan ēdo gjė: dashuri e shpresė. Njė pikėz tė qeshure bėn dy buzė tė tjera tė hapen, njė ėndėrr e treguar me pasion frymėzon ėndrra tė tjera. Pak zhurmė krijon zhurmėn tjetėr nė kėtė jetė. Sa i bukur zinxhiri i jetės, shkon pafundėsisht e rikthehet pėrsėri te ne. Jeta e njeriut: ujė, ajėr e ėndrra tė veshura nė iluzione e ndjenja
Sa pak kemi nevojė pėr tė qenė tė lumtur!
|