durrsaku |
|
| Me trenin e fundit Po udhetoja ate nate Ne nje cep te vagonit Dallova dy sy te arte.
Ato ishin te perlotur E shume te trishtuar Ne nje pike te vetme Rrinin te fiksuar.
Qerpiket e saj te gjate Larte e poshte leviznin Me driten e tyre te zgjarrte Zemren fort ma trondosnin.
Me erdhi keq per ato sy Dhe nuk durova dot U afrova dhe e pyeta Perse derdhin lote.
Zerin tim kur e degjuan Lehte u ngriten larte Kur mua me veshtruan Ne shpirt m'u ndez nje flake
Ishin syte e nje vajze Qe kerkonte pak meshire Nuk ma tha me fjale Por i lexova ne fytyre.
Fytyren e kishte te ftohte E shume te pikelluar I mungonte nje e ngrohte Sadopak per ta ngushelluar.
Qe doja ta ndihmoja Menjehere e kuptoi Ndihme kur i ofrova Nje buzeqeshje me dhuroi.
Zemra iu ngroh Fytyra si yll i ndricoi Dhe nga syte e shkruar Loti me nuk i pikoi.
Pikat e fundit te loteve Neper faqe i mbeten Nga fjalet e mia Dalngadale iu treten.
Ne bisede e siper Me shpjegoi shume pak Se si prinderit e saj Jashte e hodhen kete nate.
Kur e pyeta se perse Nuk donte te me tregonte Poshti i uli syte E perseri nisi te lotonte.
Te lutem me trego Iu dejtova perseri Cfare i shtryri prinderit Qe vepruan keshtu me ty?
Kembenguljes time Ajo nuk i rezistoi Nje histori shume te trishtushme Nisi te me tregoje.
Kur pak dite me pare Ne shtepi dikush kishte shkuar Dhe prinderve te sai Doren e saj u kishte kerkuar.
Por prinderit te padrejte Ndaj sai ishin treguar Me nje djale qe ajo se donte Vendosen per ta fejuar.
Ndai kesai padrejtesie Vajza kishte reaguar Me nje pergjigje negative Prindeve iu ishte drejtuar.
Eshte e drejta ime personale Qe shokun e jetes ta zgjedh vete Nuk dua nje jete banale Por dua te jetoi ne realitet.
Ndaj ndjenjave te vajzes Dicka kishte vepruar E ne mesin e kesaj nate Prej shtepie ishte larguar.
Historia e saj trishtuese Me tronditi thelle ne shpirt Doren ia shterngova Dhe e ftova ne shtepi.
I qendrova prane ate nate Me shpresa duke e ngushelluar E zemra e saj e vrare Nuk reshti duke me falenderuar.
Kur mengjesi agoi Ajo u zgjua shpejt Me tha tani duhet te shkoj Ty do te jem borxhli perjete.
Ku do te ikesh tani E pyeta i hutuar Te ndjek fatin tim Mu pergjigje me ze te shuar.
Vertet me erdhi keq Per ate te pashprese Ndaj nuk e lejova Se nuk doja ajo te vdese.
Me fjale te embla iu luta Qe te qendronte me mua Lehte ne faqe e putha Dhe i thashe ``Te Dua``
Kur degjoi fjalen te dua Ajo u ngroh ne shpirt S'dinte c'te thoshte nga habija Dy pika loti i rrodhen mbi syte
Me buzet e sai si zjarr Me peshperit lehte Ti me sherove zemren e vrare Perjete e jotja kam me mbete..
|
| |