majlinda |
|
| Me trenin e fundit
Po udhetoja ate nate
Ne nje cep te vagonit
Dallova,dy dy te arte
Ato ishin te perlotur
E shume te trishtuar
Ne nje pike te vetme
Rrinin te fiksuar
Qerpiket e saj te gjate
Larte e poshte leviznin
Me driten e tyre te zgjarrte
Zemren forte ma trondosnin
Me erdhi keq per ato sy
Dhe nuk durova dot
U afrova dhe e pyeta
Perse,derdhin lote
Zerin tim kur e degjuan
Lehte u ngriten larte
Kur mua me veshtruan
Ne shpirt mu ndez nje flake
Ishin syte e nje vajze
Qe kerkonte pak meshire
Nuk ma tha me fjale
Por i lexova ne fytyre
Fytyren e kishte te ftohte
E shume te pikelluar
I mungonte nje zemer e ngrohte
Sadopak per ta ngushelluar
Qe doja ta ndihmoja
Menjehere e kuptoi
Ndihme kur i ofrova
Nje buzqeshje me dhuroi
Zemra iu ngrohe
Fytyra si yll i ndricoi
Dhe nga syte e shkruar
Loti me nuk i pikoi
Pikat e fundit te loteve
Neper faqe i mbeten
Nga fjalet e mia
Dalngadale iu treten
Ne bisede e siper
Me shpjegoi shume pak
Se si prinderit e saj
Jashte e hodhen kete nate
|
| | |
