durrsaku |
|
| Njė djalosh kishte dalė pėr gjah nė malet e Shqipėrisė. Njė shqiponjė fluturoi sipėr tij dhe u ndal nė majė tė njė shkrepi. Shqiponja ishte jashtėzakonisht e madhe dhe mbante nė kthetra njė gjarpėr. Pas pak shqiponja fluturoi prej shkrepit ku kishte ēerdhen.
Djaloshi u ngjit atėherė nė majė te shkrepit dhe gjeti nė ēerdhe zogun e shqiponjės qe po luante me gjarpėnin e mbytur. Por gjarpėri nuk ishte vėrtetė i mbytur. Befas ai lėvizi, ngriti kokėn, nxori gjuhėn dhe u bė gati tė kafshojė zogun. Nė atė ēast djaloshi nxorri harkun dhe e vrau me shigjetė gjarpėrin. Pastaj ai mori zogun e shqiponjės dhe u nis pėr nė shtėpi. Befas ai dėgjoi zhurmėn e krahėve tė shqiponjės.
Pse ma grabite zogun? thirri shqipja.
Zogu ėshtė imi, sepse unė e shpėtova nga gjarpėri qė ti nuk e kishe mbytur u pėrgjegj djaloshi.
Ma jep zogun tim dhe unė tė jap si shpėrblim mprehtėsinė e syve tė mi dhe fuqinė e krahėve tė mi. Ti do tė jesh i pamposhtur dhe do tė quhesh me emrin tim!
I riu i dha shqiponjės zogun e vet. Kur u rrit zogu, ai i sillej mbi kokė djaloshit, qė tani ishte bėrė burrė. Me harkun e vet ai mbyti shumė bisha tė pyllit dhe me shpatėn e vet preu shumė armiq tė vendit. Ndėr tė gjitha kėto vepra shqiponja i printe dhe e drejtonte.
I ēuditur nga kėto gjėra, populli e zgjodhi mbret gjuetarin trim. Ai u quajt Shqiptar, qė do me thanė Bir i Shqipes dhe mbretėria e tij mori emrin Shqipėri, qė do tė thotė Vendi i Shqipeve.
|
| | |
