leonn |
|
| Nje net nga nete pa gjum mbeta e vetmuar mbeta ne dhomen time ashtu si e ngrisur skisha nga kush te shoqerohesha perveq nje flak qiriu e cila shendrriste dhomen time.U ngrita ne kemb u afrova me hapa te ngadalshem pran dritares hapa dritaren e dhomes dhe ngrita koken lart,shikoj qjellin qe ti vrej yjet nga te cilet shoqerohesha qdo nat,heshtje terri i zi kishe mbuluar e gjith qytetin dhe nuk dija se kujt tia shreja ate qe kisha ne thellesine zemeres. Qudi me dukej se dhe yjet me kuptoj qe jam e vetmuar sikur atyre i vinte keq per mu papritmas me erdhi nje ze duke me then qfar shikon ti nuk je e vetmuar ti je ne vendin tend ne mberetrin tende pastaj mu largua ai ze por nuk e kuptova se qfar me tha keshtu pastaj pas mendimeve te shumta pas pyetjeve te shumta qe ia bera vetes me ne fund arrita ta kuptoj se vetmia eshte mbreteria ime
|
| | |
