jamdurrsake |
|
| U mbushėn nje vite e gjus nga dhimbjet qė mi dhurove ti atėher
ende kur mė kujtohesh ti shpirti mė therr
nuk do tė thot se ste dashuroj
por nga dhimbjet tua tani atė koh tė mallkuar perkujtoj
nuk jam zemėr zez tė kėnaqem qė vuan ti
prap kam shpirt fisnike ndjej dhimsje pėr ty
ndoshta tė ngushllon emri im kur e shef
edhe pse mė lėndove ende kam shpres
pra kėshtu jeta vazhdon edhe pse nganiher
njeriu nga dhimbja vdekjen e lut dhe kėrkon
pra mos e mallko ate qė tė lendoj ty
se pari mallkoje vehten qe ke lendu dikend ti
e di se ne fillim te vuajtjes ėshtė nji fund dashurije
ajo tė bėn tė hidheruar i zbrazėt tė ndihesh
pra mendo qė nė at zbrazje nuk je vetėm
ėshte nji zemer lenduar qe ti dikur e ke hedhur
dikur te kam te kam mallkuar un qe me bere te qaj
tani mund tet them me vjen keq per ty
qe Allahu pėr mua ėshtė hakmerr
Dhembja ne gjoksin tim
me rendon shum per ty
kur malli me buzeqesh,
dhe ne zemer po me rri.
Ka zen vend dhe nuk luan dot
qe me ben syrin me lot!
qe me dridhet buza e that,
shpirti digjet flake-flake.
Shum rend qenka keshtu t'jetosh!
me dhembje, mall, e dashuri
perse zemra nuk gezohet dot,
perse shpirti rrin n'vetmi.
Kur ti lexosh keto rreshta
mendo se jam afer me ty
te tregojn shkronjat e zeza!
sa me mungon mua ti
|
| | |
