Tregime erotike, tregime dashurie, tregime sexy., Tregime te verteta Erotik Shqiptar

Nepermes Internetit-Tregimi 1

pjesa 2:

- Megjithatė, mė pranoni ju lutem nė njė kafe diku nė qytet, sepse nesėr nisem pėr nė Prishtinė dhe do tė jem herėt nė Prizren – i shash zonjės prizrenase.
Ajo mė tha se do tė pinte me kėnaqėsi njė kafe, por mė porositi tė mos kėrkoja mė shumė, sepse qė nė fillim do me refuzonte nėse jam insistues. U pajtova me kėrkesat e saj dhe mbaruam bisedėn.
Tė nesėrmen, i hipa kerrit, u mbusha parfum dhe u vesha mirė. Me tė arritur nė Prizren, ashtu siē e kemi bėrė fjalėn u gjendėm nė njė restorant tė vogėl, por mjaftė i qetė dhe i pėrshtatshėm pėr biseda tė tilla.
- Qenke zgjuar shumė herėt – mė tha zonja, e cila gjithashtu ishte rregulluar, tamam si mėsuese.
- Mė mirė tė kishe pyetur nėse kam fjetur mbrėmė – ia ktheva, e qė ajo pėrsėri qeshi dhe mė “uroi” pėr gatishmėrinė qė ēdo fjalė t’i gjeja njė kundėrpėrgjigje ekzotike, siē u shpreh ajo.
Duke pirė makiato, ne vazhduam bisedėn e mbrėmshme, por vetėm se interesohej mė shumė tė dinte se ēfarė punė kisha nė Prishtinė tė shtunėn dhe sa ka rėndėsi ajo punė. I tregova se asgjė nuk ėshtė protokollare dhe se mundja ta kryeja kurė tė dėshiroja. Nė fakt, unė fare nuk kisha punė nė Prishtinė, por qėllimin e kisha qė tė takohesha me tė. E nėse del diēka, do tė shkoja edhe nė hėnė, jo vetėm nė Prishtinė.
- Atėherė, nėse nuk tė bėhem rėndė, po vij edhe unė se kam njė punė tė ngjashme si ti, jo protokollare – mė tha zonja, e cila mu prezantua me emrin Drita.
- Sa do tė dėshiroja tė mė bėsh shoqėri, nuk e ke idenė – ia ktheva.
Pas kėsaj, u nisėm menjėherė drejtė Prishtinės. Gjatė rrugės bisedonim edhe mė shumė, por assesi tė merrnim ndonjė iniciativė konkrete. Kur arritėm rreth Lipjanit, ajo mė luti qė tė hynim nėpėr qytezė dhe jo tė ndiqnim unazėn.
- O loēkė, ajde ndalemi nė njė motel kėtu nė tė djathtė, sepse nuk kam edhe aq punė nė Prishtinė. Mė shumė pėr qejf kam dalė – mė tha zonja Dritė.
Ndeza treguesin e drejtimit dhe u ktheva. Ec e ec, nuk shihja ndonjė motel. Fillova tė mendoja gjithēka, pa bėrė zė fare. Sapo e kemi lėnė qytezėn, vėrejta njė motel, i cili nuk i ngjante edhe aq njė moteli.
- Ky ėshtė moteli - mė tha zonja.
Hyra nė parkim dhe, kur dolėm nga vetura, njė djalosh na priste me ēelėsa nė dorė. Asgjė nuk kuptoja. Prisja se do tė uleshim nė hollin e kėtij objekti dhe do pinim kafe, por jo. Zonja e rrėmbeu ēelėsin, ia bėri njėfarė pagese dhe u futėm nė objekt, ku asgjė nuk pashė aty qė tė ngjasonte nė objekt hotelerie, pos dhomave, sikur tė njė shkolle.
U futėm nė njėrėn prej kėtyre dhomave dhe zonja menjėherė e mbylli derėn. Ishte njė shtrat bashkėshortor brenda, i rrethuar me pasqyra, njė dush kabinė, njė tavolinė dhe dy karrige. Ajo mu vėrsul si luaneshė, duke mė thėnė se ky ishte qėllimi.
- A e di se sa shumė kam imagjinuar ta kem njė djalosh tė ri, si ty? – mė thoshte ajo, duke mos i ndaluar puthjet kudo nėpėr qafė e trup.
Shpejtė e shpejtė e kryem turnin e parė, sepse ishim tė eksituar pa masė qė tė dy. Mė duhet ta pranoj se ajo mė ka shkundur fortė. Vėrtetė ishte e etur pėr mashkull.
Pas kėsaj u futem bashkė nė banjė, ku e fėrkuam mirė e mirė njeri-tjetrin. Zonja nuk ishte e bukur, ama trupin e kishte bombė. Si dukej, ajo shumė i pėrkushtohej trupit, sepse edhe lėkurėn e kishte tė ushqyeshme dhe tė lėmuar e depiluar. U kthyem nė krevat, ku edhe filluam lojėn e vėrtetė, duke mos e lėshuar asnjė pjesė tė trupit pa e shijuar. Zonja dinte shumė mirė tė mė trajtonte pjesėt erogjene tė trupit, sidomos, koēet. Nė ēastin kur mi ka mbėshtjellė me dy duart koēet dhe karin, ndėrkohė qė majėn e karit ma pėrkėdhelte me buzėt e trasha qė kishte, unė humba fare nga kjo botė.
- Ohhhh zonja ime... mėsuesja ime... sa shumė e din se ēka e eksiton mashkullin – i thash.
- Duhet edhe ti tė shijosh diēka tė veēantė – ma ktheu, duke i hapur kėmbėt, pėr tė ma dhuruar pidhin e saj mė buzė tė gjata.
Fillimisht fillova lehtė t’ia puthja pidhin. Por, kur ajo mė kallte duke e thithur karin, unė doja tė futem i tėri nė pidhin e saj. Ishte kėnaqėsi e paparashikueshme, derisa ne ia trajtonim njėri-tjetrit pjesėt mė intime.
Sa shumė me eksitonte, kur me mjeshtėri ma fėrkonte pidhin pėr buzė, duke kėrkuar qė ti bėja diēka mė shumė se lėpirjet.
U ngrit mė pas ajo dhe mori pozicionin e kafshės. Qėndronte sikur lopėt kur janė tė gatshme ta presin kėrcimin e demit. Menjėherė mė shkoi mendja kur unė i ruaja lopėt e fshatit dhe, njė grua e vetmuar ruante njė lopė tė vogėl. Ajo ishte e pastėr, sikur tė flinte nė dhomė. Kur i erdhi koha tė mbarėsohej, e pata xhelozuar demin e fshatit kur kishte kėnaqėsinė t’ia fuste asaj lope tė ruajtur me kimet. Nuk ėshtė turp nėse them qė disa herė tentoja ta qija edhe unė atė lopė tė vejushės, sepse i ngjasonte pronares sė vet.
Tė gjitha kėto mendime mu sollėn nėpėr kokė me njė shpejtėsi jashtėzakonisht tė madhe dhe inspirimi im shkoi nė maksimal. Kari mu bė dru i forte dhe i drejtė. Zonja vetėm i dridhte bythėt, duke mė ftuar qė t’ia rras sa mė shpejtė.
- Ma rras zemėr... Ma rras se kėtė e kam dėshiruar shumė kohė... Mė qij si mėzat – apelonte zonja Dritė.
- Ahhhh... - lėshova njė britmė, kur ia pėrmblodha me fuqi, bash sikur ai mėzati i katundit qė mu soll nė kokė.
Edhe zonja ime mė inspiroi kur pikėrisht mė quajti muzat nė ēastin kur unė veē e sillja nėpėr kokė atė.
Me rrėmbim i pėrmblidhja para vetės bythėt e saj tė formuara si mollė. E pompoja pa ndėrprerė dhe me egėrsi. Asaj sikur kjo i pėlqente pa masė, sepse e shihja qė mė ujdiste vithet aq mirė, sa qė kisha pėrshtypjen se pidhin ma vuri nė pjatė.
Pas disa shkundjeve, ndjeva sė koēet donin tė dilnin nga strofulli i tyre... E shpejtova ritmin, ndėrkohė qė bėrtisja, nė mėnyrė qė zonja tė kuptonte se ėshtė koha e kulminacionit. U shkul me shpejtėsi nga kari im dhe ma rrėmbeu atė, duke vazhduar tundjet me dorė, pėr ta pritur lėngun magjik.
Eksplodoja si top, pėrderisa ajo i priste llavat nė gjoks, e me njėrėn dorė e lyente gjoksin me atė lėng. Sapo jam shterė i tėri, zonja e futi nė gojė dhe e thithte edhe mė, duke mi nxjerrė edhe pikat e fundit tė spermės.
Nė ato ēaste mu duk se po ma nxjerr zemrėn nga vendi. Ēmendesha nga kėnaqėsia qė mė falte zonja ime.
Me ta pėrfunduar lojėn, tashmė njėri pas tjetrit u lamė me ujė tė vakėt, sepse i ngrohti kishte mbaruar qė nė turnin e parė kur u lamė.
U veshėm dhe, si pėr habi, as unė e as ajo nuk ishim tė interesuar tė shkonim nė Prishtinė.
Unė i propozova qė tė silleshim kah Brezovica, e kur tė bie terri tė hynim nė Prizren. Ajo u pajtua mė kėtė idenė dhe nė ia therėm kah Ferizaj.
Nė Brezovicė jemi ndaluar nė njė vend tė kėndshėm dhe tė flladshėm. Aty jemi argėtuar edhe mė shumė, ndėrkohė qė nė mbrėmje kemi hyrė nė Prizren dhe jemi ndarė si dy tė panjohur.Nga ajo ditė, ende nuk e kam takuar zonjėn time, as qė mė ka thirr dhe as qė mė ėshtė paraqitur nė MSN. Tani jam nė kėrkim tė asaj zonje, por ka dy muaj qė nuk e takoj dot, as qė mė pėrgjigjet ne e-maila. Krejt kjo, tani mė duket si ėndėrr. Shpesh e pyes vetėn, athua kam parė ėndėrr apo ishte realitet dėfrimi me njė zonjė.