TREGIME GAY SHQIP

U njohėm nė gjimnaz tė dy. Nuk ishim nė tė njejtėn klasė, madje as nė tė njejtin vit, por ishim vėrtet shumė shokė tė sinqertė me njėri-tjetrin, edhe pse ishim krejt ndryshe. Ai ishte zeshkan, me flokė korb tė zeza, i gjatė e i fuqishėm. Kurse unė isha i shkurtėr, bjond dhe me njė lėkurė mjaft tė bardhė, mjaft i ndrojtur e fjalėpak. Por edhe pse ishim shokė tė mirė, unė kasha njė anė timen qė ai nuk e dinte aspak, njė anė krejt ndrysha nga ajo me tė cilėn mė njihte ēdokush.
Brenda meje kishte kohė qė ishin zgjuar ndjenja tė zjarrta epshi, netėve shikoja ėndrra tė shthurura e tė nxehta, nė mendje mė kalonin mendime nė njė contrast total me atė ēka unė isha edukuar e rritur. Dhe te gjitha kėto iluzionė dhe ndjenja kishin imazhin e meshkujve tė pashėm, me trupa tė bukur, me tė cilėt unė bėja aventurat e mia nėpėr ėndrra. Mė vinte shumė ēudi, sepse nuk e kuptoja dot burimin e kėtyre ndjenjave. Por pavarėsisht kėsaj, unė nisa t’i ushqej ato ndjenja e t’i rris ditė pas dite.
Dhe mė vonė erdhėn kohė tė ēuditshme. Takoja shumė djem, me shumicėn prej tyre kryeja edhe marrėdhėnie, duke i ndezur deri nė maksimum imagjinatat e mia dhe duke i bėrė ėndrrat qė shihja realitet. Por pas ēdo experience te tillė, mė vinte njė lloj neverie e paparė. Mė shpifej vetja. E urreja ēdo qelizė tė trupit tim dhe ēdo ndjenjė qė mė shtynte nė kėto veprime. E kėshtu ditėt e mia kalonin mes ndjenjave kontradiktore, mes epshit dhe neverisė, mes dėshirave dhe turpit, ku herė fitonte njėra e here fitonte tjetra.
Ndėrkohė miqėsinė me tė e kisha ruajtur si gjithmonė duke i treguar atij vetėm atė anė timen qė i kisha treguar gjithė botės. Por mė pas filloi universiteti dhe ai vajti nė njė qytet tjetėr ku edhe nisi punė. E vizitoja herė pas here. E donim shumė njėri-tjetrin dhe ishim mjaft tė sinqertė. Sa herė qė kisha ndonjė problem i shkoja pranė dhe kalonim ditė bashkė. Derisa filluam edhe tė kalonim netė…
Jo, nuk ėshtė aspak ashtu siē mendoni. Ai nisi tė mė shtrihej nė krah dhe flinim bashkė tė pėrqafuar, por kjo ishte thjesht ngaqė ne e donim njeri-tjetrin dhe ishin veprime qė absolutisht nuk merrnin shtysė nga asnjė dėshirė trupore. Dhe cdo natė flija me kokėn nė kraharorin e tij…
Kishte netė kur mė ndizej fshehtazi ndonjė dėshirė pranė tij, por e mbaja veten gjithmonė. Sepse ai nuk duhet ta dinte se ēfarė isha unė. Sepse kur isha pranė tij, mua mė neveritej vetja. Ai ishte kaq i pastėr, e unė kaq i pistė….
Por njė ditė ai e mori vesh edhe anėn time tė fshehtė. Nuk e mbaja dot mė dhe ia thashė. Ia thashė me lot nė sy sepse e urreja veten dhe faktin qė poi tregoja atij. E njėkohėsisht kisha frikė se mos e humbja atė tė vetmen miqėsi tė pastėr qė kisha.
Por jo… Ai nuk mė la kurrė.. Mė shtrėngoi dorėn dhe mė tha se ne do ta kapėrcenim gjithcka bashkė… Sepse ai ishte miku im, vėllai im, bashkudhėtari im……
Dhe sėrish e vura kokėn nė kraharorin e tij, duke ndier rrahjen e tij tė zemrės, frymėne tij qė pleksej me flokėt e mi, dhe dorėn e tij qė mė pėrkėdhel ballin…
Sepse ne e dashurojmė njėri-tjetrin.. E dashurojmė nė mėnyrėn mė tė pastėr… Dukė lėnė nė mes vetėm ndjenja tė sinqerta,.. Sepse kemi eliminuar ēdo dėshirė trupore ndaj njėri-tjetrit…
Sepse dashurojmė……