Poezi pėr fitėr bajramin!

Jetimi

Lotėt mbi faqe mė rrjedhin si shi
Shumė I vogėl,mbeta nė vetmi
Babin mė s’e kam, tani rroj pa shpres
A nuk ėshtė mė mire edhe unė tė vdes
Qė kurė jemi ndarė babi edhe unė
Netėt qė kalojnė pėr mua ska gjum
Ai mė kaloi nė botėn e amshuar
E unė nė kėtė botė mbeta I vetmuar
Edhe jeta ime tani nuk ka vlerė
Si shkuma e detit qė zhduket pėrnjėherė
Para jetės sime u fortėsuan grilat
Kush do pėrkujdeset pėr neve jetimat
Mė herėt e kisha un emrin shpėtim
Tani ma ndėrruan, mė thrrasin Jetim
Kjo ėshtė tradhti ėshtė pabesim
Sikur ankthi i natės kur bie mallkim
Gjama Jetimit larg dėgjohet
Nga kjo gjamė mali tėrbohet
Shkėmbinjt bėhen copė copė
E njerėzit nuk mėrziten dotė
A nuk e dine se unė jam sprovė pėr to
Apo ua ka pirė mendjen djalli
Se kan mendjen te Jetimi
N’pasuri ju ka ra halli
O njeri Krijesė e Zotit
Unė jam sprovė pėr ty
Nga syri kur mė rrjedh loti
Kėrkoj,bamirsi e drejtėsi
Nėse kokėn mė ledhaton
Mė ndihmon tė zbusė vetmin
Unė do bėj lutje pėr ty
Qė shpirti yt tė gjej qetsinė