| Pėr mikun
Udhėtoja,lundroja,
Kėrkoja qetėsi.
Kurrė nuk mendoja,
Tė gjej mik tė mirė...
Njerėzit rreth meje
I konsideroja miq.
Disa,nė esencė,
Mė janė bėrė armiq!
Mendoja se mik
Ėshtė vetė njeriu
Mė pati thėnė njė shoqe:
Ai ėshtė ditėziu.
Pėrshkohem me tė
E kishte me vend:
E ke njė mik tė mirė,
Kur punon me mend!
Nėpėr shumė udhėtime,
Nėpėr pėrrenj e lumenj,
Tė ashtuquajturit miq
Mė quanin tė prapambetur...
Edhe pse e dinin se
Bashkė bėjmė mė shumė,
Merrnin nga ajo qė
Lodhesha unė...
Miq e mikesha
Bėra me bollėk,
Por atė,qetėsinė
Nuk ma jepnin dot!
Pas njė rruge tė gjatė
Shkrepi njė shkėndijė,
Ndriēonte nga larg,
Si tė mos ishte njeri...
Puna ma bėri
Qė tė flas me tė,
Tė matet mirė fjala
Qė tė thuhet diēka!
Pashė diēka tė rrallė
Nė zemrėn e tij,
Ishte e butė
Brumė floriri
Me rrėnjė modestie
Miku mė fitoi,
Afėr mė afroi,
Zemrėn ma shėroi!
Qetėsinė ma ofroi,
Gjė qė shumė e prisja
Me burrėri u miqėsuam,
Si baballarėt me plisa...
Tash udhėtoj me tė
Kurrė pėr tė mos u ndalė.
Se lėmė pa u mėrrolė,
Por sjemi barbarė!
Kur iu biem bashkė
Lumenjve e pėrrenjve,
Gjithmonė ia dalim
Me suksese marramendėse!
Shpesh herė qortohemi,
Qė tė jemi tė mirė.
Krah pėr krah tė jemi,
Pėr njė fund tė mirė.
Tani kur miqtė flasin
Me mua a me atė,
Janė mė tė kujdesshėm,
Se ēfarė po bėjnė...
Janė mė tė matur
Si kurrė do herė.
Edhe atij ia kishin bėrė
Si mua kaherė...
Miqėsia me tė
Me ka bėre burrė,
Mundin qė e derdhi
Sia harroj kurrė!
Na e bėn tė mundur,o Zot,
Tė jetojmė bashkė,
Deri sa tė vdesim,
Dhe na ringjall bashkė!
Pranė njėri-tjetrit,
Tė jemi tė gėzuar,
Afėr Muhammedit a.s.,
Profetit mė tė lavdėruar!
|
