durrsaku |
|
| Dikur nė librat e historisė mėsonim pėr tė kaluarėn e njerėzisė. Aty shkruhej pėr ngjarjet trishtuese tė cilat ndodhėn gjatė luftėrave. Ndoshta edhe nuk besoja pėr atė qė shkruhej! I bėja vetes pyetje: - Mos kanė qenė njerėz tė tėrbuar? A thua, me ēfarė qėllimi jetėn e kanė jetuar? Vetėm pėr tė bėrė shkatėrrime dhe pėr tė robėruar?!
Nga librat e dituri-natyrė-shoqėrisė, mėsuesit nuk na mėsonin pėr njė fuqi mbinatyrė. Ata pohonin se jeta vetvetiu ka filluar, nė natyrėn e cila rastėsisht ėshtė krijuar.
Pasi njeriu lind njeriun, e kafsha lind kafshėn, nga farėt e bimėve mbijnė llojet e tyre. Nga retė e qiellit gjithmonė vjen shiu, Unė pyes veten: - Nga e ka zanafillėn secila prej saj?
Nuk ėshtė e mundur qė vetvetiu u krijua ēdo gjė. Patjetėr tė gjitha duhet ta kenė Krijuesin, I cili na krijoi neve edhe botėn. Ai gjithēka e ka krijuar me pėrsosmėri, dhe njeriut ia mundėsojė tė jetojė i lirė.
Prandaj njeriu Krijuesin e vet duhet ta besojė, duhet ta adhurojė e ta falėnderojė, e jo veten ta quaj zot e Zotin ta mohojė, qė pastaj tė bėjė luftėra e shkatėrrime nė tokė, e jetėn i mallkuar ta jetojė, dhe jetėn pas vdekjes nė zjarr ta vazhdojė.
Sot heshti, nga frika qė kam ndaj tė Madhit Zot, duke menduar pėr tė pavėrtetat qė i mėsuam. Por, shpresoj qė tė pendohemi e tė vėrtetėn ta gjejmė, duke e lexuar Kuranin fjalėn e All-llahut.
|
| |