leonn |
|
| Njė dre i etur erdhi tek njė burim. Ndėrsa ishte duke pirė ujė, vuri
re nė ujė hijen e vet e filloi tė mburret pėr brirėt e vet, duke parė
madhėsinė e bukurinė e tyre, kurse pėr kėmbėt e veta u hidhėrua qė i
kish aq tė holla e tė hajthme. Derisa ende ishte duke menduar pėr kėtė
gjė, ia bėhu luani e filloi ta ndjekė. Dreri ia dha kėmbėve dhe u
largua mjaft prej luanit. Pėr sa kohė vrapoi nė fushė pa drurė, dreri vrapoi
mirė e i shpėtoi rrezikut, por kur mbėrriti nė pyll, nė njė vend me
drurė tė dendur, brirėt iu ngatėrruan nėpėr degėt e drurėve. Dhe pasi
nuk mundi tė vrapojė mė, luani e kapi.
Para se tė mbaronte nė gojėn e luanit, dreri tha me vete:
I shkreti unė! Kėmbėt mė shpėtuan, megjithse mendova se ato do tė
mė lėnė nė baltė, kurse e gjeta belanė prej brirėve, tek tė cilėt kisha
plot besim.
Njė shqiponjė shigjetoi me vrull nga njė shkėmb i lartė dhe rrėmbeu njė qengj.
-------------------------------------------------------
Njė sorrė qė e pa, plasi nga zilia dhe deshi tė bėnte edhe ajo tė njėjtėn gjė. U ul me zhurmė dhe qėndroi mbi njė dash. Po iu pleksėn thonjtė nė leshin e dashit, e nuk mundi te ngrihej. Rrahu ajrin me krahė me forcė, sa e pikasi bariu, i cili i shkoi pranė, e zuri dhe i preu ca pendė.
Nė mbrėmje e mori me vete dhe ua shpuri fėmijėve.
Kur ata e pyetėn se ē'lloj zogu ishte, ai iu pergjigj:
- Eshtė njė sorrė, qė e mban veten pėr shqiponjė.
|
| | |
