FLUTURA |
|
| Na ishte njehere nje ishull ne te cilin jetonin gjith sentimentet dhe
vlerat: Lumturia, Trishtimi, Vetedija dhe gjithe te tjerat perfshi
Dashurin.
Nje dite u lajmeruan se ishulli qe duke u zhduk,
keshtu qe te gjithe pergatiten varkat e tyre per te len ishullin. Vetem
dashuria deshi me prit deri ne momentin e fundit.
Kur pa se nuk kish
shpres, Dashuria vendosi te kerkoj ndihme. Pasurija mbi nje varke
madheshtore, kaloj afer dashurise, e cila i thot: "Pasuri mund te me
marresh dhe mua me vete?" -"Nuk mundem kam shume are e argjend mbi
varken time e nuk mundem te te marr me vete sepse nuk ka vend per ty".
Dashuria
vendosi ti kerkoj ndihem Bukurise e cila po kalonte me nje varke te
mrekullushme: "Bukuri, te lutem me ndihmo!" -"Nuk mundem te te ndihmoj
Dashuri ti je uje e njom e mund te ndotesh varken time". -u pergjigj
Bukuria. Ateher Dashuria vendosi ti kerkoj ndihme Trishtimit qe po i
kalonte aty afer: "Trishtim te lutem me lejo te vi me ty".
-"Oh...Dashuri,
jam kaq e trishtuar dhe dua te rri vetem!" Dhe Lumturia kaloj aty afer
por ishte aq e e lumtur saq nuk e degjoj kerkesen per ndihme te
Dashurise.
Papritur nje ze therriti: "Hajde Dashuri, do te marr
me vete". Ishte nje plake. Dashuria u ndje aq e lumtur saq harroj ta
pyes dhe per emrin.
Kur arriten ne toke, plaku u largua. Dashuria e
kuptoj se sa shume ishte ne borxhe me te dhe pyeti Diturin: "Kush me
ndihmoj?" "Ishte Koha" - u pergjigje Diturija. "Ishte Koha??" - pyeti
Dashuria. "Pse Koha me ndihmoj pyeti Dashuria?!" Dituria vuri buzen ne
gaz e u pergjigj: "Sepse vetem Koha eshte e afte te kuptoj sa e madhe
eshte Dashuria!"
|
| | |
