| Pėr mikun
Udhėtoja,lundroja, Kėrkoja qetėsi. Kurrė nuk mendoja, Tė gjej mik tė mirė...
Njerėzit rreth meje I konsideroja miq. Disa,nė esencė, Mė janė bėrė armiq!
Mendoja se mik Ėshtė vetė njeriu Mė pati thėnė njė shoqe: Ai ėshtė ditėziu.
Pėrshkohem me tė E kishte me vend: E ke njė mik tė mirė, Kur punon me mend!
Nėpėr shumė udhėtime, Nėpėr pėrrenj e lumenj, Tė ashtuquajturit miq Mė quanin tė prapambetur...
Edhe pse e dinin se Bashkė bėjmė mė shumė, Merrnin nga ajo qė Lodhesha unė...
Miq e mikesha Bėra me bollėk, Por atė,qetėsinė Nuk ma jepnin dot!
Pas njė rruge tė gjatė Shkrepi njė shkėndijė, Ndriēonte nga larg, Si tė mos ishte njeri...
Puna ma bėri Qė tė flas me tė, Tė matet mirė fjala Qė tė thuhet diēka!
Pashė diēka tė rrallė Nė zemrėn e tij, Ishte e butė Brumė floriri
Me rrėnjė modestie Miku mė fitoi, Afėr mė afroi, Zemrėn ma shėroi!
Qetėsinė ma ofroi, Gjė qė shumė e prisja Me burrėri u miqėsuam, Si baballarėt me plisa...
Tash udhėtoj me tė Kurrė pėr tė mos u ndalė. Se lėmė pa u mėrrolė, Por sjemi barbarė!
Kur iu biem bashkė Lumenjve e pėrrenjve, Gjithmonė ia dalim Me suksese marramendėse!
Shpesh herė qortohemi, Qė tė jemi tė mirė. Krah pėr krah tė jemi, Pėr njė fund tė mirė.
Tani kur miqtė flasin Me mua a me atė, Janė mė tė kujdesshėm, Se ēfarė po bėjnė...
Janė mė tė matur Si kurrė do herė. Edhe atij ia kishin bėrė Si mua kaherė...
Miqėsia me tė Me ka bėre burrė, Mundin qė e derdhi Sia harroj kurrė!
Na e bėn tė mundur,o Zot, Tė jetojmė bashkė, Deri sa tė vdesim, Dhe na ringjall bashkė!
Pranė njėri-tjetrit, Tė jemi tė gėzuar, Afėr Muhammedit a.s., Profetit mė tė lavdėruar!
|