durrsaku |
|
| Dielli, hėna dhe gjeli
Shumė e shumė kohė mė parė nė qiell jetonin tre vėllezėr: Dielli, Hėna dhe Gjeli. Njė ditė Dielli shkoi tė punonte dhe Hėna e Gjeli mbetėn nė shtėpi. Afėr mbrėmjes Hėna e urdhėroi Gjelin tė sillte kopenė e bagėtive nga fusha. Por Gjeli, i lodhur nga njė ditė e gjatė pune, nuk u bind. Dhe Hėna, duke mos u pėrmbajtur dot nga inati, e kapi vėllanė nga lafsha (qafa ?) dhe e flaku nga qielli nė tokė. Kur nė darkė Dielli u kthye nė shtėpi dhe nuk e pa Gjelin, e pyeti Hėnėn pėr tė. Mė nė fund kjo i rrėfeu se ēkishte ndodhur. Dielli u dėshprua shumė dhe tha:
- Hėna ime, meqė ti nuk rri dot e qetė me askėnd edhe unė nuk do tė jetoj me ty! Qysh sot e tutje nata do tė jetė jotja dhe dita imja. Vėllai ynė Gjeli, qė ti e dėbove, nuk ka pėr tė tė dashur kurrė mė. Por mua nuk ka pėr tė mė harruar asnjėherė. Kur tė ēohem unė nga gjumi, ai do tė tregojė tėrė gėzimin e vet; kur do tė ēohesh ti, ai do tė ikė dhe do tė shkojė tė flerė.
Dhe qysh atėherė vėrtet kėshtu ka ndodhur: porsa del Dielli, Gjeli gėzohet qė e sheh dhe e thėrret:
- Kikirikiii! Kikirikiii!
Nė gjuhėn e gjelave kjo do tė thotė: ,,Edhe unė jam kėtu! Edhe unė jam kėtu!
Dhe pastaj Gjeli kėndon e dėgjohet qė nga mėngjesi e tėrė ditėn, ndėrsa porsa perėndon Dielli e del Hėna, Gjeli vrapon pėr nė shtėpi dhe fshihet qė tė mos e shohė tė motrėn.
|
| | |
