POEZI PER KURBAN BAJRAMIN 2014-2015

Elhamdulilah

Edhe sikur dielli te me afrohej me nxehtesine e tij,
Dhe hena te me mbulonte me krahet,
E te me sjellnin nje jete tjeter nga kjo qe kam,
Nuk do e jepja as per nje milion safran...

Elhamdulilah o Zot qe me meshirove,
Ne kraharorin tim qe qetesi leshove,
Me ne fund i liruar si pellumbė ne qiell,
Ne boten pafund te dashurise..

Me fal o jete e pajetueme,
Te lendova, po nuk isha une ai qe nxita lendimin,
Cytjeve te Djallit iu pergjigjem me sinqeritet,
Jo o Djall, nuk eshte ashtu si thua ti..

Mos e mohoni Ate

Mjerė pėr ju qė ju lindi nana dhe jetoni
Dhe mjerė pėr ju qė lindni fėmij' e i gėzoni
Lėvizeni e lėvizni deri sa frymoni pėrmbi dhe
E nuk e dini q'ju shtyu nė lėvizje dhe pse?
E nuk e dini se ē'shkak ju shtyu me jetue

As nuk lodheni shkakun me kėrkue
Rrugės pėr te Zoti hapat mbrapsht i ktheni
Po nga do qė veni ju Zotin e gjeni
Shkakun e pa shkak qė q'do gjė shkakton
Tė Parin e Pafillim e tė Pafund qė ekziston

ē'thua kush i mba sendet nė gjithėsi
Qė sillen e sillen me shum saktėsi
Pa mend edhe shpirt qė tė gjitha jan
Veq Zotit Tė Madh askush nuk i mbanė...

Vdekje ka,o njeri!

Vdekje ka,o njeri!
Lėre mė botėn, kėnaqėsitė e saj!
Mos harro se jeta e kėsaj bote ėshtė lojė!
Shkurorėzohu mė nga bota, thuaji tė lash, tre herė!
Vėre ballin nė Sexhde, se mė afėr je me Tė nė Sexhde!
Mendo se tash ti shkelėn mbi dhé…,
do tė vijė koha kur dheu do tė jetė mbi ty!
Tash, ti han nga dheu…,
por pastaj, gjėrat qė janė nė dhé do tė tė hanė ty!
Tash, ti vetėm e shiqon qiellin…,
por pastaj shpirti yt do tė ngjitet nė tė!
Tash mund tė bėsh sevab…,
mė vonė do kėrkosh tė bėsh, por s’do mundesh mė!
Do tė kėrkojmė, por s’do tė mundim mė…!
Largohu nga dyshimet, pasi…
Kush bie nė dyshime, bie edhe nė harram!
Mos e vono tė mirėn,
Ndihmo vėllezėr e motra, tė varfėr e tė ngratė…!
Mendo krijesat e Zotit, Pejgamberin si jetim…
Dhe ndihmoji jetimėt…!
Mendo nė tė mirė e merr dituri…!
Sepse ajo ėshtė rruga e Xhennetit
dhe e vetmja lumturi…!
Largohu nga kotėsira!
Mbaje premtimin e mos thyej betimin!
Ndjeje Namazin e me kuptim lexoje Kur’anin…!
Mendo nė Mustafanė…, kėrko Shefaat…!
E,shko nė Rrugė tė Mbarė…!

Te pyes

Tė pyes nė njė mijė gjuhė ty qė di tė flasėsh
A ndalesh tė mendosh dhe mendjen ta vrasėsh
Tė pyes,pres pėrgjigje pėr njė mijė ndodhi
Mė fol si tė mundesh me ē'gjuhė di ti?

Mė thuaj kush tė pruri ne jetė tė jetosh?
Dhe ajrin kush tė dha lehtas tė frymosh?
Dritėn shum tė vlerė qė na mbanė tė gjallė?
Na ndrin' qė tė shohim me dy sytė nė ballė.

Shpirtin kush ta dha pėr tė cilin s'di?
Si duket,ē'far ėshtė veq emrit tė tij
Apo tė tė pyes pėr retė qė bashkohen
Kush i m'ba nė qiell qė mos tė rrėzohen?

Kush e bėri dritėn qė lindėn nga dielli lindė?
Dhe terrin pa nėnė,mė thuaj,mė bind!
Kush ta merrka jetėn vitet kur tė shkojnė
Tė thėrmon ne dhe para se t'vajtojnė.

Tė tret tė harron sikur mos tė ishe
Tė harrojnė ty edhe gjithqka kishe
Kush tė kthe nė jetė nga kur zgjohesh nga gjumi
ėndėrrat e jetės kush ti merr si lumi?

Nė tokė tė kujt rron hiq pa llogari?
Me ē'mendje mohon gjithqka o njeri?
Tė pyes nė njėmijė gjuhė ti vetėm mė thuaj
Me gjuhėn e zemrės e jo me gjuhė tė huaj
Pse e mohon Zotin me gjith begatitė
Qė t'dha gjith tė mirat edhe mirėsitė...

Udhetimi neper shtigjet e harruara

Derisa shpirtėrisht i vetmuar
Udhėtoj shtigjeve tė harruara
Uni im ballafaqohet me mua pėr fjalė
tė pashqiptuara kurrė!

Hedhi shikimin e lodhur
Mbi gjethe tė zverdhura
ēuditėrisht
Shoh kėmbėt e mia tek dridhen
Si tė ishin nė ankthet mė tė forta
tamam si para vdekjes!

Jap selamin nė anėn e djathė
E pastaj edhe nė tė majtė
Engjėjt vijnė me tė bardha veshur
Zikrin zėshėm bėjnė hiē pa u nda
All-llah All-llah Ja All-llah
La Ilahe Il-lall-llah
Muhammed Resulullah

Unė dhe uni im me sytė tė pėrlotur;
Nga shpirti qė tė dy zėshėm ia themi:
Ja’rabbi sa e bukur eshte
e gjithe kjo bukuri!

Zgjohu ummet,hapja krahėt diellit qė nuk tė vret!

Sikur tė ishe si njė fjalė e gjallė e Kur’anit sot,
Gjendja jote e hidhur do tė pėrmirėsohej plot.
Venitjen vrastare sikur ta flakje tej,
Tė zgjoheshe nė kėmbė, tė kaloje pėrtej.
Sikur sytė e tu tė ngurtėsuar e tė thellė,

Tė dritėsoheshin nga Kur’ani – Rruga pa terr,
Tė kaluarėn e lavdishme do ta shikoje drejtė,
Botėn e sodit, tė katandisurėn, do ta ngrije shpejtė.
Shumė mė ka kushtuar ngecja jote: ummet!
Ndalem e kujtohem ku tė mbeti gjithė ai kuvet.

Sa keq qė sot nuk tė sheh syri ditė tė mbarė,
E dje nė dritė nxore, atė qė askush s’e kishte parė.
Ėshtė koha pėr t’u zgjuar dhe lindur pėrsėri;
Vetėm trazohu e lėviz o luan, o i fjeturi!
Zogjtė e tu ende i ruajnė fshehur ato tė zjarrta dashuri!

Pa shiko rreth vetes se si zjarret kanė marr dhenė,
Dhe njerėzimi syhapur e zemėrfjetur si pėrcjell fenė.
Dhe kjo si pasoj e ngecjes tėnde vjen!
Flamujt e lartėsimit varur tė poshtėruar kanė mbet,
Njė Sur qė pėrmbys mos vallė pret?

Apo njė tė trishtuar, tė hakėrruar Kiamet!
Rrjedhat e jetės si ujėvara tė shterura kanė ngelė.
Dhe njė shpresė e vetme mbi sipėrfaqe nuk shkelė.
O shpėtimtar i dikurshėm, qė sot je bėrė si njė rob i vyer,
Kėmbėrėnduar, krahėkėputur, gjysmė i thyer,

Sa vite tė ikėn, dhe sa do’t duhen nė vete pėr t’u kthyer?
Derisa truri yt i helmuar nuk ēel i ēiltėr prapė,
Dhe zemra jote nuk gjen gjallėrinė nė mihrab,
Ummeti im, edhe pėr shumė kohė do tė mbetesh nė mjerim,
Edhe pėr shumė kohė do tė kesh tė njėjtin ēmim.

Sikur sot tė ishe si njė fjalė e gjallė e Kur’anit,
E bukur do tė ishte bota, e madhe mejdanit,
Dhe njerėzimi vallen e Zotit, nuk do ta luante rreth djallit!
Pas kėtij perėndimi pres tė lindėsh si je nė fakt vet
Dhe shpresa ime, e bėrė si lule e tharė, tė ēel tė reja fletė!
Zgjohu ummet,hapja krahėt diellit qė nuk tė vret!

Mora njė rrugė tė gjatė
Gati tėrė botėn shėtita
Nga gjėrat e shumta qė pashė
Unė shumė u habita.

Bredha pyje e male,
Pasuri qė s’tundet dot.
Ndjeja se bota ishte nė duart e mia,
Se e gjithė kjo mua mė pėrkiste,

Se njeri mė tė lumtur se unė nuk kishte.
U ula buzė detit
Se njė mbret kryelartė,
Ēdo krijesė qė do tė kalonte,
Mua tė mė ndalonte.

E ndjeja veten shumė tė lartė,
Si kala qė nuk mposhtet dot,
Pėrderisa mbi kokėn time,
Ra njė shkėmb i ftohtė.
Ku shkoi ai portret,

Qė s’po e shoh dot,
Mos u bė dita natė
Ēka po ndodh me mua sot?
Kthemani shikimin,

Mos u tallni me mua!
Do t’jua fal gabimin,
Por tė shoh unė dua!
Askush s’mė flet gjė,

Ėshtė heshtje e plotė,
Sikur tė isha e vetmja krijesė,
Unė nė kėtė botė!
E mblodha veten u ula e po mendoj,

Kėtė pasuri qė e humba
Kush ma dhuroi?
Tė gjithė ato gjėra,
Me tė cilat ushqeja sytė e mi,

S’paskan qenė pronė imja,
Sa keq veten e kam gėnjy!
Ku mbeti ajo krenari qė kisha?
Ajo kala e pamposhtur qė dikur isha,

Me siguri qė u rrėzua,
E mė dha mėsim mua!
E kuptova sa e varfėr qė jam,
E s’bėj dot gjė,
T’i lutem Zotit tė ma kthejė shikimin!

A e meritoj unė kėtė?
Mėshira e Allahut s’ka mbarim!
Njė lutje me zemėr,
E me pendim nė shpirt,

M’u kthye shikimi,
Prapė po mė shohin sytė!
M’u kthye shikimi!!!
Po! Prapė sytė po mė shohin!
Por tani shoh me njė tjetėr dritė...

Sa e verbėr paskam qenė,
E s’e paskam kuptuar dot,
Asnjėherė s’kam parė kaq kthjellėt,
Siē po shoh sot!

Tani po shoh me sytė e zemrės,
Shikim qė s’e kam ndjerė gjer tani,
Nga mbreti qė s’pėrulej dot,
U shndėrrova nė rob,
Qė do tė pėrulet gjithnjė,
Para Teje, o Zot!!!

O Zot, mė fal mua,
Ngase e verbėr kam qenė!
Pasurinė qė ma ke dhėnė,
S’ka kush qė mund ta blejė!

Falėnderime pandal pėr Ty, o Zot!
Qė mė mėshirove sot,
Qė ma mundėsove tė mėsoj pėr Islamin,
Ta fal namazin e ta lexoj Kur`anin,
Tė dėrgoj salavate pėr Muhammedin, alejhi selam,
Ta dua e ta respektoj ēdo musliman,

T’i dua prindėrit, siē dėshiron Ti,
T’i respektoj fqinjtė, siē udhėzon Ti,
Tė bėj vepra tė mira pėr Islam,
Qė tė jem nėn Hijen e Arshit Tėnd,
Nė Ditėn kur hije tjetėr s’do tė ketė,
E, tė lutem, tė mė mundėsosh,
Tė hyj nė Xhennet!!!