| rri ulur pran dritares ,jasht filloi te bjer shi ,kam menduar shum per ty keto dit mund te then se me mungon shum .sa shum mendime me vijn ne kok dhe sille rrotull eshte kujtimi yt shpesh me duket se do te hysh ne der me buzqeshjen tende si te mos kishe ikur kurr . e di mir nje gje faji dhe pendimi me ndjekin . Perse ... perse nuk te thash sa shum te doja?
Sot je shum larg meje, deshiroj shum te merrja doren tende dhe te ulesha bashk me ty ,pa then asnje fjal me goj dhe te te thosha gjithcka me zemer . Ne fakt , me jep ankth kjo largesi dhe po te mundja ne ket moment do te isha ne krahun tend ,te te thosha se je shum e nendeshishme per mu dhe te adhuroj se tepermi . Edi se pse nuk te kam than asnjeher ? pergjigja eshte e thjsht ,sepse mendoj se fjalet ishin teper . Po vuaj shum qe nga ikja jote , me dhemb ne shpirt qe nuk jam afer teje ,sepse sepse nuk te thash kurr at se sa te doja , prandaj edhe sot po e shkruaj ket leter .
Kam nevoj te qaj , te shfryhem njeher e pergjithmon . sepse ,ne qoftse vazhdoj para tjeterve te dukem se jam mir ,se asgje nuk me poepukon trishtimin qe ma le ti , do tme shkatrroj qdo dit e me shum .pse nuk kthehesh tash Huh? kam nevoj per ty .. do te isha shum i lumtur po te shihja perdit parasqyrimin tim ne syt e tu , te degjoja zerin tend teksa shqipton emrin tim , te thithja ajrin qe thit ti dhe vetem me keto do te ndihesha dhe do te siguroja qe do te ndihesha i lumtur . Ne qoft se lexon ket leter , do ta shohesh se qdo fjal e shkruar ne te eshte nje lot dhe frymarrje dashurie per ty . edhe pse kam nje bindje se ndoshta keta rreshta ske per ti lexuar kurr .
Sa mir do te ishte sikur ta kisha shkruar me par ket leter , sepse nuk do te ikja kurr pa edit sa te doja
Sa shumė mall, sa dėshpėrim, sa vuajtje, sa shumė dashuri ndjej pėr ty sonte, nė kėtė natė e dashura ime. Sonte ėndėrrat dhe kujtimet per ty i kam kėtu grumbulluar nė shpirtin tim nė zemren time tė perlotur. Mė beso ndihem i vetem nė kėtė botė tė madhe i humbur si njė i huaj, ku nė errėsiren i harruar dhe i hidhur nė nje qoshe pa skaj. Mes ėndrrash qė dikur i pata, qė jeta m'i ka ofruar njėher kur isha me ty, e ndjej veten tė dėshiruar pėr pak qaste, e pėr pak ngrotėsi, e pėr shumė dashuri, tani nė zemren time mbretėron acari qė mė ngriu zemren, e bėri akullė! Sonte shoh njė dorė qė s'mė bindet, shoh dy sy qė tė kerkojn, ty e dashura ime dhe ndjej njė zemėr qė ndoshta s'mė pėrket mua, ndjej dashuri qė mė pėrbin krejt trupin dhe pastaj shpirtin, mendimin, gjakun, nervat dhe ēdo qelizė tė qenies time. Ti ndoshta imagjinon ēdo tė thot tė duash dikend nė heshtje, nė kėtė largėsi tė mallkuar, tė mendosh dhe tė kalosh ditėt pėrgjysėm.
Tė jetosh ēdo ēast kur njė pjesė e qenies tėnde jeton larg dhe aq mė keq kur e di qė s'tė pėrket aspak. E ē'rėndėsi ka pėr mua, veē ekzistencės tėnde. Vetem njėher tė jem me ty tė qendroja njė minutė, atėher e kisha lutur zotin qė tė vjenė dhe le tė mė merr nė atė botėn tjeter sepse asaj bote i takoj pa ty !!!!
Eh, sa e sa orė e ditė mė ikin duke tė menduar ty, netėve pėrpilitem dhe ndjej shtėrngimin nė zemėr lotėt mė rrjedhin pa pushim deri sa bien rrezet e diellit mbi dritaret e dhomes sime, atėher lotėt teren nga ngrohtesia e rrezeve mbi fytyren time. Fytyra jote trazon ēdo gjė nė shpirtin tim, mė ngacmon fantazinė. Ngado qė po i hedhi syt mė duket se tė shoh, shoh atė buzėqeshjen tėnde magjepsėse ato buzė tė ėmbla, ata sy tė shkruar. Ngado qė e hedh dorėn tė parfytyroj se tė prek. I prek ato flokė tua tė gjata, atė trup tė bukur mendoj se jam i ulur mbi prehėrin tėnd dhe ngadalė mė perkėdhel. Ē'ti bėj tani shpirtit qė tė do pranė dhe s'tė ka... ohhhh ZOT SI NUK ERDHE TĖ MA MARRESH KĖTĖ SHPIRT QĖ TĖ MOS VUAJ MĖ Ē'ti bėj zemrės qė brenda saj qėndron vetėm ti? Ti qė je e vetmja rrėnjė e mbijetesės sė saj! Ē'ti bėj syve qė ndjejnė mall e duan tė t'shohin dhe derdhin vetėm lot pa ndalė! Ē'ti bėj vetes sime qė ėshtė dashuruar marrėzist pas teje? Jam unė qė tė thėrras me zė te shurdhėr dhe vuaj brenda vetes kėtė dashuri. TĖ DUA me shpirt.
E dashuruar si sot do tė mbetem pas teje pėrgjithmonė. Dhe nėse kam lėnė diēka tek ti, njė ndjenjė tė vogel dashurie apo respekti, tė lutem mbroje, mos e fshij nga kujtesa jote. Unė do tė dua deri nė pėrjetėsi vetėm ty dhe kėtė fjalė do ta mbylli brenda nė shpirtin dhe kurrė s'do ta tradhėtoj veten time. Nėsė do tė mė marr malli pėr ty do ta gjej, ta shuaj nė skutat e kujtimeve tė mija qė i ruaj tė pastra.
|
